«Մարդիկ քաղաքից քաղաք, երկրից երկիր են գնում` ավելի լավ կյանքի հույսով, շատ անգամ վտանգելով հենց կյանքը»,- այս մասին irates.am-ի հետ զրույցում ասաց «Ֆրեսկո» արդի արվեստի և հոգևոր ֆիլմերի միջազգային փառատոնի միջազգային կապերի կորդինատոր Արփինե ԶԱՔԱՐՅԱՆԸ:

Ապրիլի 25-ին Երևանի պետական երաժշտական կամերային թատրոնում տեղի կունենա ԱՐԹՈՒՐ ՍԱՐԳՍՅԱՆԻ «Արտուրո ՈՒի կարիերան, որը պետք է կանխվեր» (ըստ` Բերթոլդ Բրեխտի) ներկայացման պրեմիերան:

Սայաթ-Նովայի անվան երաժշտական դպրոցի տեսական բաժնի ուսուցչուհի Նաիրա Գրիգորյանի խոսքով, դպրոցը շատ կարևորում է երեխաների անմիջական շփումը մշակույթի հայտնի գործիչների հետ: Եվ ավանդության համաձայն, յուրաքանչյուր տարի, դպրոցն իր հարկի տակ հյուրընկալում է նրանցից մեկին, դառնում կամուրջ` աշակերտների և նշանավոր արվեստագետների միջև:

Գաբրիել Գարսիա Մարկեսը չհասցրեց ավարտել «Մենք կհանդիպենք օգոստոսին» վեպը, որ պատրաստ է, սակայն հեղինակը մտադիր էր փոխել վերջաբանը:

Ապրիլի 23-ից մինչև սեպտեմբերի 7-ը Մոսկվայի Գյոթեի ինստիտուտը, արտասահմանյան երկրների հետ կապերի ինստիտուտը և Մոսկվայի ժամանակակից արվեստի թանգարանը կբացեն «Գերմանական արվեստի ուղին 1949 թվականից մինչ օրս» խորագրով ցուցահանդեսը:

Գաբրիել Գարսիա Մարկեսի մահը առաջացել է երիկամային անբավարարության և դրան հաջորդած շնչառական հիվանդության պատճառով: Այս մասին հաղորդում են մեքսիկական ԶԼՄ-ները:

Ապրիլի 19-ին՝ժամը 19:00-ին, «Արամ Խաչատրյան» համերգասրահում Երևանի Չայկովսկու անվան երաժշտական միջնակարգ մասնագիտական դպրոցը տոնում է իր հիմնադրման 75-ամյա հոբելյանը:

Յուրաքանչյուրն ունի իր «Հարյուր Տարվա Մենությունը»: Իր մտքերը, որոնք գալիս են իր նախնիների ապրածուչապրածից, ասածուչասածից, արածուչարածից: Իր երգերը, որոնք շատ հարազատ են չգիտես որտեղից ու երևի միայն արյան բաղադրության միջոցով են փոխանցվել իրեն: Իր ցավերը, որոնք անհանգստացնում են այն պահից սկսած, երբ ինքն այլևս գիտակցական ու մտածող էակ է: Իր հիշողությունները, որոնք դառն ու տտիպ են` ցեղի անցյալի պես ու նույնքան թանկ ու արժեքավոր են` տոհմի շարունակականության համար:

Մենք մեր մեջ ու մեր կողքին տեսանք մի մարդու, որին կարող էինք հարցնել` ինչպե՞ս եք, ասել նաև` գնանք մի խաղաղ տեղ, քաղաքից դուրս: Գալու էր, որովհետև խաղաղասեր մարդ էր, աղմուկ-աղաղակից հեռու: Աշխարհ եկավ և աշխարհով անցավ կարծես աննկատ, կարծես անշուք, անցավ իր կոչման գիտակցությամբ, աչքը` կուշտ, ականջը` պահած ձայնի: Գանձեր չդիզեց երկրի վրա, իր իսկ բառերով ասած, մի կարգին տուն և մի կարգին քուն էլ չունեցավ:

1990 թվականի ապրիլին այս բանաստեղծությունը դեռևս անտիպ էր, և Համո Սահյանը, որ մեծ չեմուչումից հետո էր միայն համաձայնել հարցազրույց տալու ինձ` ռադիոռեպորտաժ պատրաստելու համար, այն առաջին անգամ հանրությանը ներկայացրեց իր շուրթերով` իբրև նույն այդ ռադիոռեպորտաժի ամփոփում-վերջաբան: